سخنی با خوانندگان
از شما عزیزان خواهش می کنم که علم را در حیطه پول نبینید هر آنچه که بلدید بنویسید و در اختیار دیگران قرار دهدی باشد که کشور دانایی بسازیم.
Smart TVپس از محبوبیت تلفن های هوشمند و فروش بالای آنها، مفهوم بکار رفته در این تلفن ها وارد تلویزیون ها نیز شد. تلویزیون های هوشمند مانند تلفن های هوشمند امکان اتصال به اینترنت و استفاده از سرویس های آنلاین ویدیویی و شبکه های اجتماعی و غیره را دارند. Smart TVها قادرند با کامپیوتر ارتباط برقرار کرده و اطلاعات را دریافت و یا ارسال کنند. در ادامه توضیحات کامل در مورد این تلویزیون ها که روز به روز به تعداد و تنوع آنها افزوده می شود مشاهده خواهید کرد.
اصطلاح Smart TV یا تلویزیون هوشمند، اولین بار توسط سامسونگ معرفی شد پس از آن ال جی و فیلیپس نیز آن را توسعه دادند. در حال حاضر اکثر تولید کننده های تلویزیون، Smart TV تولید می کنند ولی برخی، نام های متفاوتی برای تلویزیون های هوشمند خود گذاشته اند. بعنوان مثال سونی تلویزیون های هوشمند خود را Internet TV نام گذاری کرده است. به هر حال منظور ما از تلویزیون هوشمند (Smart TV) تلویزیونی است که قادر است به اینترنت متصل شود و سرویس های اینترنتی را در اختیار کاربر قرار دهد.
تلویزیون هوشمند مانند تلفن هوشمند عمل می کند. این تلویزیون های قادرند سرویس های مختلف اینترنتی را از طریق تلویزیون به کاربر ارائه دهند. یعنی تلویزیون هوشمند معادل یک تلویزیون معمولی با یک کامپیوتر داخلی است که سرویس های متنوعی را به کاربر می دهد. کاربر می تواند در تلویزیون هوشمند خود نرم افزار نصب کند، ویدیو و تصاویر آنلاین را مشاهده کند، صفحات وب را مرور کند، بازی اجرا کند و از همه مهمتر به کانال های اینترنتی IPTV متصل شود.
تلویزیون های هوشمند نسبت به تلویزیون های معمولی امکانات بسیار وسیع تری دارند با تلویزیون های هوشمند می توانید تصاویر در حال پخش را ضبط کنید، با قابلیت Time Shifting نگران از دست دادن تصاویر زنده نباشید و می توانید از تلویزیون اینترنتی IPTV استفاده کنید. در واقع تلویزیون های هوشمند نحوه استفاده از تلویزیون را تغییر داده اند و کاربر بسیاری از اموری که در کامپیوتر خود انجام می دهد را می تواند در صفحه نمایش بزرگتر و با کیفیت تر HDTV انجام دهد. تلویزیون های هوشمند به راحتی به شبکه های اجتماعی و سرویس های اشتراک گذاری ویدیو متصل می شوند.
یکی از قابلیت هایی که تقریبا تمام تلویزیون های هوشمند دارند پشتیبانی از استاندارد DLNA است. DLNA به شما این امکان را می دهد تا براحتی ویدیو را از کامپیوتر، تلفن هوشمند و وسایل دیگر به تلویزیون منتقل نموده و پخش کنید. یعنی اگر قبلا ویدیو، موزیک های مختلف را از اینترنت دانلود کرده اید مطمئن خواهید بود که تلویزیون هوشمند شما آنها را پخش خواهد کرد. برای کسب اطلاعات کامل در مورد DLNA به دایرکتوری IT زومیت مراجعه نمایید.
تمام تلویزیون های هوشمند دارای پورت شبکه Ethernet هستند و از طریق کابل شبکه قادرند به اینترنت متصل شوند. علاوه بر این برخی از تلویزیون های هوشمند قادرند به شبکه های بی سیم نیز متصل شوند. در واقع اتصال تلویزیون های هوشمند مشابه اتصال نوت بوک به اینترنت است.
برخی از تلویزیون های هوشمند امکان اتصال به شبکه بی سیم را بصورت داخلی ندارند ولی می توان با خرید یک سخت افزار اضافی که حدود 100 دلار قیمت دارد به شبکه بی سیم متصل شد. به هر حال روش پیشنهادی ما اتصال از طریق پورت Ethernet و کابل شبکه است چون ارتباط شبکه پایدارتر خواهد بود.
تلویزیون های هوشمند مشابه کامپیوترها عمل می کنند و بسیاری از سرویس های یک کامپیوتر را به کاربر ارائه می دهند. با تلویزیون هوشمند می توانید ویدیوها را در وب سایت های به اشتراک گذاری مانند Youtube مشاهده کنید، صفحات وب را باز کنید، ایمیل های خود را چک کنید، به شبکه های اجتماعی متصل شوید و از دیگر سرویس های اینترنتی استفاده کنید. علاوه بر این موارد، تلویزیون های هوشمند قادرند اسناد Word و یا صفحه های گسترده Excel را ایجاد کرده و یا نمایش دهند.
بازی های ساخته شده برای تلویزیون های هوشمند نیز رو به افزایش هستند. بعنوان مثال پاناسونیک قراردارد های مختلفی را با تولید کننده های مطرح بازی مانند Gameloft عقد کرده است تا بازی های خود را برای تلویزیون های هوشمند این شرکت تولید کنند.
تلویزیون های هوشمند امکان اتصال وب کم و اجرای نرم افزار Skype را دارند. کاربر می تواند با اتصال وب کم به Smart TV امکان مکالمه ویدیوی را مهیا کند. به این ترتیب کل خانواده می توانند در مقابل تلویزیون با دوستان و آشنایان خود در هر کجای دنیا مکالمه ویدیویی داشته باشند.
با تلویزیون های هوشمند می توان به رادیو های اینترنتی دسترسی داشت و یا گزارش و پیش بینی آب و هوا را بصورت زنده مشاهده کرد.

رابط کاربری تمام تلویزیون های هوشمند دارای صفحه اصلی است که در آن صفحه می توان به امکانات مختلف تلویزیون دسترسی داشت. در صفحه اصلی Smart TVها لینک به فروشگاه نرم افزارها وجود دارد در حال حاضر اکثر نرم افزارهای تلویزیون های هوشمند بصورت مجانی در اختیار کاربر قرار داده می شوند ولی تولید کنندگان تلویزیون هوشمند امیدوارند با محبوبیت این نوع از تلویزیون ها، از فروش نرم افزار نیز درآمد کسب کنند.
متاسفانه، تمام تلویزیون های هوشمند سیستم عامل خاص خود را دارند و در واقع نرم افزارهای هر کدام تنها در خود آن تلویزیون قابل اجراست. البته خوشبختانه Smart TVها نرم افزار خاصی دارند که برروی ابزارهای اندرویدی و یا iOS نصب می شوند و کنترل تلویزیون از طریق تلفن هوشمند و یا تبلت امکان پذیر می شود.
اگر قبلا تلویزیون HDTV خریداری کرده اید هنوز راهی برای تبدیل آن به Smart TV وجود دارد. در حال حاضر کمپانی های مختلف انواع گوناگونی از Settop Box ها را تولید کرده اند که امکانات مشابه تلویزیون های هوشمند را به تلویزیون معمولی اضافه می کنند. Google TV و یا Apple TV از معروفترین آنها هستند. Google TV و Apple TV در بازار کشور وجود ندارند اما در بازار کشور HD Player های مختلفی وجود دارند که بسیاری از امکانات Smart TV ها را به کاربر ارائه می دهند معروفترین آنها ساخت Western Digital، Asus و Seagate هستند که همگی در بازار کشور و با قیمت حدود 120 تا 200 هزار تومان به فروش می رسند.
بهترین راه برای کنترل تلویزیون های هوشمند استفاده از تلفن هوشمند است. تلفن های هوشمند به راحتی و با نصب نرم افزار مربوطه به Smart TV متصل می شوند و آن را کنترل می کنند. علاوه بر این تولید کننده های مختلف راه حل های متفاوتی را برای کنترل تلویزیون ارائه کرده اند بعنوان مثال سامسونگ و Vizio ریموت کنترل مشابه تلفن هوشمند به همراه برخی از Smart TVهای خود ارائه می دهند و یا ال جی از روش مشابه کنترلر Wii استفاده می کند.
منابع:
CNET | LGKnowldgeBase | Samsung | Wikipedia | Panasonic | Sony Style| Zoom IT
» اگه محصولی برای تبلیغ دارید رایگان تبلیغ کنید...
با توجه به تولد تلویزیون های سه بعدی و افزایش همه روزه فناوری ها و انواع مختلف این تلویزیون ها، بسیاری از مصرف کنندگان هنوز درک درستی از فناوری های مرتبط با تلویزیون های سه بعدی و تفاوت بین انواع مختلف این تلویزیون ها ندارند. در ادامه هر آنچه درباره سه بعدی در تلویزیون می بایست بدانید را گردآوری کرده ایم تا با دانش بیشتر انتخاب درست تری داشته باشید.
پیش از شروع این مقاله به شما پیشنهاد می کنیم جهت آشنایی با فناوری های مختلف سه بعدی و نحوه پخش تصاویر سه بعدی به مقاله "سه بعدی درخانه: تکنولوژی های پخش" مراجعه نمایید.
تلویزیون سه بعدی (3D TV) نوعی از نمایشگر است که به مصرف کنندگان امکان می دهد تا برنامه های تلویزیونی، فیلم، بازی و ویدیوهای دیگر را بصورت برجسته و سه بعدی مشاهده کنند. این تلویزیون ها با فریب دادن چشم و مغز انسان بعد سوم و عمق را به تصاویر اضافه می کند. ابعاد تصویر سه بعدی نمایش داده شده در تلویزیون محدود به ارتفاع و عرض تلویزیون در حالت دو بعدی (2D) معمولی است.
تلویزیون سه بعدی یا صفحه نمایش سه بعدی هر صحنه را در دو تصویر متفاوت یکی برای چشم راست و یکی برای چشم چپ نمایش می دهد. دو تصویر تمام صفحه می باشند و تقریبا شبیه به هم هستند و تنها کمی به راست یا چپ کج شده اند. از ترکیب این دو تصویر در ذهن، تصویر سه بعدی شکل می گیرد. وقتی این دو تصویر را بدون عینک مشاهده کنید دو تصویر ترکیب شده روی هم و بهم ریخته مشاهده خواهید کرد ولی وقتی از عینک مخصوص استفاده کنید این دو تصویر، یک تصویر سه بعدی را تشکیل می دهند.
این سیستم بر یک فرایند بصری به نام Steropsis تکیه دارد. چشم های انسان بالغ حدود 2.5 اینچ با یکدیگر فاصله دارند و این موضوع باعث می شود هر چشم با زاویه متفاوتی تصاویر را مشاهده کند. دو تصویر نمایش داده شده در تلویزیون های سه بعدی نیز موضوعات را با کمی اختلاف زاویه در هر تصویر نمایش می دهند و ترکیب این دو تصویر با عینک در ذهن انسان بصورت عمق دار و سه بعدی ایجاد می شوند.
بسیاری از مردم با روش آناگلیف (Anaglyph) آشنا هستند دراین روش از یک عینک که دارای صفحه های طلقی به رنگ آبی و قرمز است، استفاده می شود همانطور که می دانید فیلترهای رنگی مانع عبور نور هم رنگ خودشان می شوند. به عنوان مثال اگر با یک فیلتر قرمز به بیرون نگاه کنید نور هایی که هم رنگ همان فیلتر هستند را نخواهید دید. حال با استفاده از تکنولوژی های کامپیوتر ما می توانیم دو تصویر برای دو چشم را روی هم بیاندازیم. با این ترفند که مثلا برای تصویر سمت چپ از یک حاله قرمز و برای تصویر سمت راست از یک حاله آبی استفاده کنیم. در ابتدا این فناوری دارای کیفیت پایینی بود ولی با پیداش فناوری Blu-ray 3D و تلویزیون های Full HD 1080p کیفیت تصاویر بالا رفت. (اطلاعات بیشتر در مورد روش آناگلیف)
روش جدیدی که در اکثر تلویزیون های سه بعدی استفاده می شود Active Shutter است در این روش به سرعت جلوی هر کدام از چشم ها یکی در میان مسدود می شود این امر در تلویزیون های 120 هرتز به بالا امکان پذیر است چون هر فریم دو بار و هر بار برای یک چشم نمایش داده می شود. عینک اکتیوشاتر نیز بسیارپیشرفته تر و گرانتر از عینک آناگلیف است چون زمانی که تصویر هر چشم پخش می شود با سیاه کردن شیشه عینک چشم دیگر، مانع مشاهده تصویر با آن چشم می شود این عینک ها دارای باتری و گیرنده هستند و بصورت بی سیم دستورات را دریافت می کنند. (اطلاعات بیشتر در مورد اکتیو شاتر)
برخی تجربه مشاهده تصاویر سه بعدی نظیر IMAX 3D را در سینما داشته اند اکثر سینما ها از فناوری پلاریزه Passive استفاده می کنند. مهمترین تفاوت عملی بین تلویزیون های سه بعدی در خانه و پرده های سه بعدی سینما در سایز صفحه است. تصاویر در خانه بسیار کوچک تر تا سینما و تعداد کمتری در مقابل صفحه نمایش قرار می گیرند. همچنین حداقل فاصله بین بیننده و تلویزیون بسیار کمتر از وضعیت مشابه در سینما است.
مهمترین برتری سه بعدی در تلویزیون و خانه کنترل کاربر بر شرایط پخش است برخی از تلویزیون های امکان تنظیم عمق تصویر و زاویه نمایش را فراهم می کنند تا کاربر بهترین تصویر سه بعدی را مشاهده کند.
در CES 2011 تلویزیون های جدیدی معرفی شدند که به جای استفاده از فناوری اکتیوشاتر از فناوری پسیوآناگلیف استفاده می کنند. که هزینه کمتری را برای کاربر دارد و نیازی نیست برای هر عینک اضافه حدود 160 هزار تومان هزینه کرد. اطلاعات بیشتر در این مورد را می توانید در این مقاله مطالعه نمایید.
خیر، براساس آمار گرفته شده توسط College of Optometrist in Vision Development حدود 5 تا 10 درصد امریکایی ها نمی توانند تصاویر سه بعدی را مشاهده کنند. این انسان ها نمی توانند عمق تصاویر سه بعدی را مشاهده کنند. برخی از این افراد وقتی عینک های سه بعدی را برروی صورت می گذارند تصاویر را دو بعدی می بینند و برخی دیگر دچار سردرد شدید می شوند.
بسیاری از مردم تصاویر سه بعدی را بدون هیچ مشکلی مشاهده می کنند و دچار هیچ ناراحتی نمی شوند. اما برخی از مردم دچار سرگیجه و یا سردرد می شوند. راحتی بیینده یکی از مهمترین دغدغه های تولیدکننده های محتوای سه بعدی است. استفاده از افکت ها ی سه بعدی باعث خستگی ببینده می شود، حرکت سریع دوربین نیز باعث ایجاد بهم ریختگی و مات شدن تصاویر سه بعدی می شود. همچنین فیلم های سه بعدی که برای کودکان ساخته می شوند ساختار متفاوتی دارند چون فاصله بین چشمان کودکان کمتر از بزرگسالان است.
در مجموع برخی از افراد پس مدتی از مشاهده تصاویر سه بعدی دچار سردرد می شود ولی این موضوع به محتوای فیلم های سه بعدی و موارد که در بالا ذکر شد ارتباط دارد. بسیاری نیز مشکلی با مشاهده تصاویر سه بعدی ندارند.
برای مشاهده تصاویر سه بعدی در تلویزیون های فعلی می بایست از عینک استفاده کرد یعنی هرکسی که بخواهد تصاویر را بصورت سه بعدی مشاهده کند باید عینک داشته باشد. در غیراینصورت در هر صحنه دو تصویر با کمی فاصله نسبت به یکدیگر مشاهده خواهید کرد. در حال حاضر فناوری وجود ندارد که تصاویر سه بعدی و دو بعدی را همزمان نشان دهد یعنی اگر عینک نداشته باشید تصاویر را دو بعدی و و اضح ببینید و اگر عینک داشتید تصاویر را سه بعدی ببینید.
البته در CES 2011 تلویزیون های معرفی شدند که بدون نیاز به عینک نیز مشاهده تصاویر سه بعدی را برای بیننده ممکن می سازند این تلویزیون ها هنوز بصورت عمده وارد بازار نشده اند ولی در آینده شاهد این نمایشگر ها خواهیم بود. (بیشتر در این رابطه)
بله، دلایل مختلفی برای عدم پخش تصاویر سه بعدی و یا عدم امکان ارتقاء تلویزیون دو بعدی به سه بعدی وجود دارد، ارسال تصاویر سه بعدی نیاز به پهنای باند بیشتری دارند و تلویزیون می بایست به نسخه جدیدتر پورت HDMI مجهز باشد. برای پخش تصاویر سه بعدی، تلویزیون می بایست حداقل 120 هرتز باشد برخی از تلویزیون های دو بعدی 60 و یا 85 هرتز هستند. البته بسیاری از تلویزیون های دو بعدی امروزی مخصوصلا مدل های پلاسما 200Hz, 400Hz ویا 600 هرتز هستند ولی در نهایت اگر محدودیت های Refresh Rate و پورت HDMI نیز در تلویزیون دو بعدی وجود نداشته باشد باز هم قادر به پخش تصاویر سه بعدی نیست چون علاوه برا این ها نیاز به تراشه های مخصوص پردازش تصاویر سه بعدی است و تلویزیون می بایست سخت افزارهای مخصوص تصاویر سه بعدی را داشته باشد.
البته در این زمینه استثناء نیز وجود دارد برخی از تلویزیون ها با 3D Kit سازگار هستند و قادرند تصاویر سه بعدی را با استفاده از یک کیت سه بعدی که به کامپیوتر متصل می شود، پخش کنند برای کسب اطلاعات بیشتر در این رابطه به مقاله که پیش تر در مورد سه بعدی در کامپیوتر به کمک Nvidia 3D Vision Kit منتشر شده بود مراجعه نمایید.
تقریبا هیچ کدام از پلیرهای Blu-ray قدیمی قادر به پخش فیلم های سه بعدی نیستند و برای پخش تصاویر سه بعدی نیازمند 3D Blu-ray Player هستند تا بتوانید فیلم های بلو ری سه بعدی را پخش کند.
در مورد کنسول های بازی، سونی اعلام کرده است که کنسول بازی PlayStation 3 با آپگرید دو نسخه firmware (راه انداز نرم افزاری) یکی برای بازی ها و یکی برای نمایش فیلم های سه بعدی Blu-ray، پخش تصاویر سه بعدی را امکان پذیر می کند. البته پخش تصاویر FULL HD 1080p با این کنسول امکان پذیر نیست چون پورت HDMI استفاده شده در PS3 نسخه 1.4 نیست و قادر به پوشش پهنای باند مورد نیاز تصاویر سه بعدی Full HD نخواهد بود.
در مورد XBOX 360 و WII هیچ کدام از دو شرکت مایکروسافت و نینتندو در مورد پشتیبانی از سه بعدی در کنسول های بازی خود مطلبی را اعلام نکرده اند.
برای مشاهده کانل های سه بعدی نیز می بایست از ریسوری که قادر به پخش تصاویر سه بعدی باشد، استفاده کنید.
در بسیاری از موارد بله، کابل های معمولی و ارزان قیمت نیز قادر به ارسال سیگنال های تصاویر سه بعدی هستند البته در برخی از موارد کابل های HDMI معمولی دچار مشکلاتی هنگام انتقال تصاویر سه بعدی می شوند. بعنوان نمونه برخی از کابل های ارزان قیمت و بلند HDMI دچار افت کیفیت در زمان انتقال تصاویر سه بعدی می شوند. ولی به طور کلی کابل های HDMI معمولی قادر به ارسال اطلاعات ارسال شده از طریق پورت HDMI 1.4 هستند. (در مورد HDMI و انواع آن بیشتر بخوانید)
این موضوع به تلویزیون سه بعدی شما بستگی دارد برخی از تولید کننده ها مانند سامسونگ، سونی و توشیبا مدل هایی را وارد بازار کرده اند که تصاویر دو بعدی پخش شده را به سه بعدی تبدیل می کند. ولی در حال حاضر تبدیل تصاویر دو بعدی به سه بعدی بسیار ضعیف و غیرقابل قبول است و باید بهبود یابد. در حقیقت تماشای تصاویر سه بعدی تبدیل شده از محتوای دو بعدی واقعا دلپذیر و قابل قبول نیست و بیشتر برای تولید کننده ها استفاده تبلیغاتی دارد.
بله، تمام تلویزیون های سه بعدی قادرند تصاویر دوبعدی را به خوبی و بدون نیاز به عینک نمایش دهند. و کیفیت تصاویر دو بعدی این تلویزیون ها معمولا بهتر از تلویزیون های دوبعدی تلویزیون های معمولی است چون مجهز به پنل های مجهزتر و پیشرفته تری هستند. پخش کننده های سه بعدی مانند Blu-Ray 3D نیز قابلیت پخش فیلم به صورت دو بعدی را دارند و اکثر فیلم ها های سه بعدی Blu-Ray علاوه بر فیلم سه بعدی نسخه دو بعدی را نیز در خود دارند یعنی در اکثر فیلم های سه بعدی Blu-Ray هم نسخه دو بعدی و هم نسخه سه بعدی فیلم وجود دارد.
در حالت نمایش دو بعدی اختلاف قابل ملاحظه ای در مصرف برق دو تلویزیون سه بعدی و دو بعدی وجود ندارد ولی در زمان نمایش تصاویر سه بعدی می بایست روشنایی نور تلویزیون بیشتر از حالت دو بعدی باشد چون عینک های اکتیو شاتر تیره هستند و روشنایی تصویر را کاهش می دهند. برخی از تلویزیون های سه بعدی مانند 3D TVهای پاناسونیک قابلیتی دارند که باعث افزایش روشنایی نور تلویزیون در زمان پخش تصاویر سه بعدی می شود، که منجر به افزایش مصرف انرژی نیز می شود.
سونی، پاناسونیک و توشیبا به همراه برخی از مدل های خود، دو عینک ارائه می دهند اما باقی برندها تنها یک عینک به همراه تلویزیون سه بعدی به خریدار تحویل می دهند و خریدار می بایست عینک اضافی را جدا خریداری کند.
پخش کننده های فیلم های Blu-Ray سه بعدی بین 200 تا 400 دلار قیمت دارند، اکثر برندها مانند: سامسونگ، سونی، پاناسونیک و شارپ پلیرهای Blu-Ray سه بعدی تولید می کنند.
برای هر عینک سه بعدی اضافی نیز می بایست حدود 150 دلار پول خرج کنید اگر یک خانواده 5 نفره دارید و می خواهید همگی با هم یک فیلم سه بعدی را مشاهده کنید می بایست حدود 750 دلار هزینه کنید.
علاوه برا این تلویزیون های سه بعدی نسبت به نمونه های دوبعدی حدود 1000 تا 1500 دلار گرانتر هستند.
فیلم های سه بعدی برروی دیسک های Blu-Ray به فروش می رسند، بسیاری از فیلم های که در سال 2010 تولید شدند سه بعدی بودند البته اکثر آنها چندین ماه پس از نمایش برروی پرده سینما نسخه سه بعدی فیلم را برای مشاهده در تلویزیون خانه منتشر کردند این امر نیز بدلیل بالابردن فروش فیلم در سینما و جلوگیری از کپی غیرقانونی فیلم انجام می شود. در ایران نیز به سختی می توان فیلم های Blu-Ray سه بعدی را پیدا کرد و خرید و اگر هم پیدا شود حدود 100 هزار تومان قیمت دارند پس مشاهده فیلم های سه بعدی در حال حاضر بسیار گران قیمت است. در مورد ریسورهای سه بعدی و کانال های تلویزیونی سه بعدی نیز تعداد این کانال ها بسیار کم و دسترسی به ریسورهای سه بعدی نیز بسیار مشکل است. در مجموع در حال حاضر محتوای سه بعدی بسیار کم و محدود است ولی روز به روز به تعداد و تنوع محتوای سه بعدی افزوده می شود و به نظر می رسد به زودی کپی های غیرقانونی این نوع فیلم ها نیز افزایش یابد. هرچند قیمت این فیلم ها به این زودی ها به قیمت ارزان دیسک های DVD نخواهد رسید چون خود دیسک های خام Blu-Ray نیز بسیار گران قیمت است.
امیدوارم از اطلاعاتی که در این مقاله منتشر شد استفاده کرده باشید در صورتی که مطلب و یا سئوالی در ذهن شما شکل گرفته است که پاسخ اش را در این مقاله نخواندید لطفا از طریق بخش نظرات که در پایین صفحه وجود دارد سئوال خود را مطرح کنید.
منبع:
» اگه محصولی برای تبلیغ دارید رایگان تبلیغ کنید...
اگر تصور می کنید تمام تلویزیون های LED یکسان هستند و LED TVها نوع جدیدی از HDTVها هستند، در اشتباهید. تولید کننده های تلویزیون های LCD برای مقابله با کیفیت تلویزیون های پلاسما فناوری جدیدی را معرفی کردند که به LED TV معروف شد. LED TV ها به چهار دسته متفاوت تقسیم بندی می شوند اما همگی در بازار به LED TV معروف هستند در ادامه با انواع تلویزیون های LED و تفاوت های آنها آشنا خواهید شد.
تمام تلویزیون های LED در واقع همان LCD های سابق هستند! تلویزیون های LCD به نور پشت پنل متکی هستند تا پنل کریستال مایع را روشن کند. معروفترین نوع LCD از نور فلورسنت در پشت پنل استفاده می کنند که به CCFL معروف هستند. اما نسل جدید تلویزیوهای LCD از LED برای ایجاد روشنایی استفاده می کنند. وقتی عبارت LED TV را در آگهی های مختلف مشاهده می کنید به این معنی است که با یک تلویزیون LCD با نور پس زمینه LED یا LED-Backlit مواجه شده اید. اما نکته مهم اینجاست این تلویزیون چه نوع تلویزیون LED است؟ و چه تفاوتی با LED TVهای دیگر می کند؟
بطور کلی LED TV ها به دو دسته FULL-LED و EDGE-LED تقسیم بندی می شوند و هر دو دسته می توانند دارای قابلیت Local Dimming باشند. Local Dimming باعث می شود روشنایی LED ها به نحوی کنترل شود تا روشنایی و تاریکی موضوعی امکان پذیر شود یعنی روشنایی قسمت های مختلف صفحه بصورت جداگانه و مستقل کنترل می شوند.
قابلیت تاریک کردن و یا روشن کردن موضعی
صفحه باعث می شود رنگ سیاه، طبیعی تر و عمیق تر نمایش داده شود و در نتیجه
نسبت کنتراست واقعی تصویر افزایش خواهد یافت. دو سری UNB8500 سامسونگ و
LH8500 ال جی از نمونه های با کیفیت Local Dimming هستند.
مهمترین مشکل Local Dimming یا همان تاریکی موضعی، Blooming نام دارد این مشکل باعث می شود نور نقاط روشن برروی نقاط تاریک تاثیر بگذارد یعنی نور تابیده شده به نقاط تاریک پخش می شود و بر تاریکی نقاط تاریک تاثیر می گذارد میزان و شدت این مشکل در تلویزیون های مختلف متفاوت است مثلا این مشکل در تلویزیون 46SV670U توشیبا قابل مشاهده است ولی به سختی می توان این مشکل را در سری 8500 ال جی و یا سامسونگ دید.
مشکل Blooming ارتباط مستقیم با تعداد نقاط یا منطقه های Local Dimming دارد، چون تعداد منطقه های Local Dimming به تعداد LED ها نیست ولی تولید کننده ها این اطلاعات را منتشر نمی کنند.
در LCD های معمولی با نور پس زمینه CCFL و بسیاری از Edge-LED ها کل نورپس زمینه به یکباره تابیده می شود.
برخی از تلویزیون های Edge-LED ال جی و سامسونگ با فناوری شبیه Local Dimming عرضه شدند، سامسونگ برای مجزا کردن این فناوری از Local Dimming نام Precision Dimming را روی آن نهاده است این فناوری در تلویزیون های سری مدرن و گران قیمت سامسونگ مانند UNC8000 استفاده شده است. ال جی نیز فناوری خود را LED Plus نام گذاری کرده است و سری های LH5500 و LX6500 مجهز به فناوری LED Plus هستند. هیچ کدام از این دو فناوری به خوبی Local Dimming کار نمی کند.
تعداد بسیار کمی از تلویزیون های LED از این نوع پنل استفاده می کنند ولی بسیاری از مردم با مفهوم آن آشنا هستند این نوع تلویزیون ها شبیه تلویزیون های LCD اصلی هستند با این تفاوت که بجای CCFL نور پس زمینه توسط LED ایجاد می شود. در Full-array یا Full LED تمام LED ها در سرتاسر پشت پنل LCD چیده شده اند.
کیفیت تصویر: تغییر چندانی با تلویزیون های استاندارد LCD ندارد.
نمونه: LC-46LE700UN شارپ
اکثر تلویزیون های LED امروزی از این نوع هستند اولین مدل Edge-LED یا Edge-lit در سال 2009 توسط سامسونگ معرفی شد مشخصه اصلی این نوع تلویزیون های LCD باریک بودن آنها است (کمتر از یک اینچ ضخامت دارند). وزن این تلویزیون ها نیز بسیار کم است و آنها را مناسب نصب برروی دیوار می کند. برخلاف Full-LED ها در Edge-LED تمام LED ها در در لبه های پنل قرار دارند و در سرتاسر پشت پنل گسترده نشده اند اما LED ها قادرند نور را به مرکز و سطوح دیگر صفحه بتابند این عمل را Light Guide می نامند.
کیفیت تصویر: برتری زیادی نسبت به LCD های معمولی ندارند و برخی از این مدل ها مشکلاتی نظیر عدم تابش یکسان به نقاط مختلف صفحه را دارند یعنی روشنایی تصویر درلبه ها بیشتر و در وسط صفحه کمتر است.
نمونه : سری Samsung UNC6500
در حال حاضر بهترین نوع تلویزیون های LED به شمار می روند و در واقع بهترین انتخاب LED است، LED ها در تمام سطح پشتی پنل چیده شده اند اما شدت روشنایی و یا تاریکی هر نقطه از صفحه توسط LED ها بصورت جداگانه قابل کنترل است.
کیفیت تصویر: سطح رنگ مشکی بسیار بالاتر و بهتر است و تصاویر با کیفیت بهتری نسبت به LCD ها نمایش داده می شوند. اما در برخی موارد روشنایی نور LEDها پخش می شود و یا بیشتر از حد تابیده می شوند و در نتیجه تاثیر منفی بر نقاط کناری می گذارد و برخی نقاط مشکی را خاکستری تیره نمایش می دهد البته این مشکل در مدل های مختلف شدت کم و زیاد دارد و در بسیاری از مدل های امروز آنقدر کم است که اصلا قابل تشخیص نیست.
نمونه: Vizio XVT3 یا Sony XBR-HX909
این نوع LED TV ها در سال 2010 معرفی شدند در حال حاضر برخی از مدل های سامسونگ، ال جی و سونی با پنل Edge-lit با Local Dimming عرضه شده اند. ایده بکار گرفته شده در این تلویزیون ها امکان خاموش کردن برخی از قسمت های صفحه بصورت مجزا و مستقل است البته بدون استقاده از LED در پشت آن منطقه ها چون در Edge-lit یا Edge-LED ال ای دی ها فقط در لبه های پنل قرار دارند.
کیفیت تصویر: مشکل یکسان نبودن روشنایی و شدت نور در سرتاسر پنل در این نوع از Edge-LED ها نیز وجود دارد و لبه های تلویزیون روشن تر از وسط صفحه است و کیفیت تصویر نیز به خوبی Full-LED با تاریکی موضعی نیست. مشکل عدم یکنواختی نور در Edge-LED واقعه کاسته شده است و به راحتی قابل تشخیص نیست.
نمونه: Samsung UNC8000 و LG LE5500
مهمترین مزیت Edge-lit یا همان Edge-LED ها این است که تولید کننده ها می توانند تلویزیون های فوق العاده باریک و زیبا طراحی و تولید کنند ولی مشکل Edge-LED ها عدم یکنواختی تصویر است چون LED ها در لبه های پنل قرارداده شده اند و نور از لبه ها به تمام سطح صفحه تابیده می شود این موضوع باعث می شود لبه های پنل روشن تر از وسط پنل باشد و در برخی موارد مشکی بصورت خاکستری تیره نمایش داده شود شدت این مشکل در Edge-lit های مختلف متفاوت است و در برخی مدل ها به سختی تشخیص داده می شود.
برخلاف پلاسما یکی از مشکلات LCD TV ها تنزل کیفیت تصویر در زمانی است که در کنار تلویزیون نشسته باشید، این مشکل زمانی که از پایین و یا بالا به تلویزیون نگاه کنید نیز وجود دارد. برای آزمایش روبروی تلویزیون LCD بنشینید، یک تصویر خاص را برروی صفحه در نظر بگیرید و سپس شروع به حرکت به سمت چپ یا راست کنید متوجه تغییر رنگ ها در تصویر خواهید شد. LED Backlit ها نیز مشکل زاویه دید را دارند و در برخی موارد زاویه دید LED-Backlit ها بدتر هم شده است.
LCD TV ها برای مدت طولانی از نظر سطح رنگ سیاه و نمایش تصاویر در مقابل Plasma شکست خورده بوده اند ولی با معرفی LED TV ها با خاموشی موضعی (Local Dimming) جریان فرق کرد و امروزه مدل های برتر LED TVها قادرند رنگ مشکی را به خوبی Plasma ها نمایش دهند و کیفیت تصویر آنها نیز به خوبی پلاسماست. البته با این تفاوت که مصرف انرژی LED TV ها واقعا کمتر از Plasma TV ها است.
یک برتری Plasma هنوز وجود دارد آن هم زاویه دید مناسب پلاسما و ضعف LCD TV ها در آن است. با Plasma در هر زاویه که دوست داشتید می توانید بنشینید و تصاویر را با کیفیت یکسان مشاهده کنید. البته معمولا همه از روبرو به تلویزیون نگاه می کنند ولی به هر حال این یکی از برتری های Plasma به شمار می رود (جهت اطلاع از مقایسه پلاسما و ال ای دی به مقاله ای که پیش تر تحت عنوان "Plasma یا LCD: کدامیک بهتر است؟" منتشر شده بود مراجعه کنید)
از طرفی تفاوت چندانی بین Edge-LED با و بدون Local Dimming وجود ندارد و در برخی موارد کیفیت LCD TV های CCFL از Edge-LED ها بهتر است. البته کیفیت تصویر مدل با مدل متفاوت است ولی نباید انتظار تصویر بسیار متفاوتی را از Edge-LED ها داشته باشید.
شما می توانید بهترین تلویزیون HDTV دنیا را با جدیترین فناوری های دنیا داشته باشید ولی اگر آن را درست تنظیم نکنید تصویر خوبی را نخواهید داشت برای کالیبره کرده تلویزیون خود به راهنمایی که پیش تر تحت عنوان "5 راه برای تنظیم تصویر تلویزیون" منتشر شده بود مراجعه نمایید.
پس LED TV همان LCD TV هستند با این تفاوت که بجای نور فلورسنت از LED برای ایجاد نور استفاده می شود.
میانگین مصرف LED TV ها کمتر از LCD های معمولی است بصورت میانگین LED TV ها حدود 101 وات و LCD TV ها حدود 111 وات برق مصرف می کنند و هر چه روشنایی تصویر بیشتر شود انرژی بیشتری مصرف می شود در مجموع مقدار مصرف انرژی در LED TV ها خیلی بیشتر از LCD های معمولی نیست ولی زمانی که LCD TV ها را با Plasma TV ها مقایسه کنید اختلاف قابل ملاحظه است و Plasma TV ها تقریبا دو برابر LCD TV ها برق مصرف می کنند.
CNET | Wikipedia | AV Forum | Maximum PC|zoomit
» اگه محصولی برای تبلیغ دارید رایگان تبلیغ کنید...
» اگه محصولی برای تبلیغ دارید رایگان تبلیغ کنید...
اگر شوق یادگیری تکنولوژی های روز را دارید :»»»
اگر فروشنده تجهیزات الکترونیک هستید :»»»
اگر قصد خرید تجهیزات الکترونیک را دارید:»»»
اگر دانشجوی الکترونیک هستید :»»»
اگر فارغ التحصیل الکترونیک هستید :»»»

» من مطالعه مجله سخت افزار را به شما توصیه می کنم. بهترین مجله در زمینه معرفی تکنولوژی های جدید به شما.
» با من در این وبلاگ همراه باشید.
دریافت مقاله به صورت PDF
مبدل خروجی فرکانس التراسونیک به یک عدد 10 بیتی











شاید بسیاری از شما دوستان عزیز بخواهید مدارکنترلی با میکروکنترلرهای AVR بسازید که از سنسور التراسونیک استفاده میکند ولی به علت فرکانسی بودن خروجی التراسونیک به مشکل بر میخورید این مدار که مبدل خروجی فرکانسی التراسونیک به یک عدد 10 بیتی است این مشکل را حل کرده و شما با یک تبدیل ساده و بدست آوردن مقدار عددی فرکانس خروجی سنسور و با توجه به فرمول تبدیل خود سنسور که همراه ماژول داده میشود فاصله را بدست خواهید آورد و به راحتی میتوانید با میکروکنترلرهای AVR از این سنسور استفاده کنید.
گزینه خوبی برای پروژه و تحقیق پایان ترم
برای تهیه این مدار با دوست عزیزم مهندس حسینی تماس بگیرید.
۰۹۱۹۴۹۲۴۹۷۷